- شهروندان به کار و فعالیت خود متکی هستند و نه رانت اقتصادی و سیاسی؛
- زنانِ متخصص در کنارِ مردان متخصص، جزیی از تصمیم سازان کشور هستند؛
- مدیران و مجریان به کشور تعهد دارند و نه فقط به افراد؛
- بخش خصوصی حداقل هشتاد درصد تولید و خدمات را در اختیار دارد؛
- حکومت و عامۀ مردم، سرمایه داری و اقتصاد رقابتی را پذیرفتهاند و به قواعد آنها پایبندند؛
- هر اقدامی در سیاست خارجی، فایدۀ اقتصادی برای کشور دارد؛
- به موجب حساسیت به اعتبار ملی، بخش خصوصی کالاهای با کیفیت صادر میکند؛
- شهروندان با حوصله، صبر، محبت و احترام به دیگران رانندگی میکنند؛
- آنقدر پول ملی ثبات دارد، کسی به انباشت طلا و ارز فکر نمیکند؛
- اگر مجریان اشتباه کنند، حداقل عذرخواهی و عموماً استعفا میدهند؛
- احترام و تصویرِ مثبتِ کشور در جامعۀ جهانی برای حکمرانان حیاتی است؛
- حسِ هم نوع دوستی میانِ مردم بسیار فراگیر است؛
- آنقدر شهروندان تعلق به وطن دارند که قبل ازموعد، مالیات خود را پرداخت میکنند؛
- به ندرت فردی یا خانوادهای به فکر مهاجرت میافتد؛
- بالاترین مصونیت را خبرنگارانی دارند که fact عرضه میکنند؛
- دولت، صرفاً نهادی برای خوب زندگی کردن و پول جمع کردن مجریان نیست؛
- در تعامل با همسایگان، اساس بر اعتماد، حذف ویزا و تبادل گستردۀ کالا و خدمات است؛
- تفکیکِ قوا به معنای حقوقی و سیاسی آن تحقق یافته است؛
- تسهیل سرمایه گذاری خارجی و مناسباتِ شفافِ مالی مورد اجماعِ همه دولتهایی است که به قدرت می رسند؛
- به واسطۀ تک رقمی بودن نرخِ تورم، شهروندان نگرانِ آینده نیستند.
- وبسایت دکتر محمود سریع القلم
سه شنبه بیست و پنجم شهریور ۱۴۰۴ | 21:45